Fietsen op Belgische en Nederlandse wegen

Vrijdag 7 september,  het is een zonnige dag.

De fietsen zijn op de auto geladen.
Daar gaan we ... richting Nederland,
Ja, je leest het goed
Twee Belgen komen over de grens.

Zeeland … Aardenburg, Sluis ..
Het is er al helemaal anders dan in België.
We zien geen hoge flats, heel nette dorpjes en meer fietsen op de weg.
De auto wordt achtergelaten en de fietsroutekaart (fietsknooppuntenkaart) boven gehaald.

We genieten van een lichte bries als we rijden langs de zee, van Cadzand , verder langs het Zwin, tot in Knokke. Het is zalig om te rijden langs de vlakte en rust van dit natuurgebied.
Maar we zijn niet alleen die dit denken, Belgen en Nederlanders kruisen elkaars pad.

We mijden het centrum en slaan af om een stukje polderroute te volgen. Heerlijk is het om te rijden in die weidse vlakte. De grote polderhoeves bieden hun zelf-geteelde waar aan en wij stoppen voor een lekkere hoeve-ijs.

De rit gaat verder, op Nederlandse wegen, langs uitgestrekte vlaktes tot in Retranchement.
Het is zo fijn dat de fietspaden zo verzorgd en veilig zijn bij onze Noorderburen. In België wordt er veel minder aandacht besteed.

Op een terras hebben we een aangename babbel met een echtpaar. Zij, Nederlanders en wij, Belgen delen dezelfde passie: graag fietsen én een stukje één worden met de natuur.
We nemen afscheid en wij vangen onze terugtocht aan, richting Sluis.

Daar staat de auto, de fietsen worden opgeladen. Het was een mooie en aangename namiddag, met een grensoverschrijdende fietstocht.
We kijken al uit naar onze volgende avontuur in Nederland. Eind september hebben we een weekendje Thorn geboekt.

Ik wou toch dit weten:

Toen we in Retranchement waren, vroeg ik me af: 'Vanwaar die Franse benaming voor een Nederlands dorp?' Niemand kon me daar een antwoord geven.
Eenmaal thuis heb ik het opgezocht en dit is het antwoord :

Retranchement

Vestingdorp aan ‘t Zwin

Wie deze naam voor het eerst hoort, vraagt zich ongetwijfeld af waar de 'Franse' naam vandaan komt. Het is een Franse term uit de vestingbouwkunde en betekent in het Nederlands verschansing. Het duidt de tweede wal aan waarachter de verdedigers zich konden terugtrekken wanneer de eerste was aangevallen. Retranchement dankt zijn bestaan aan Prins Maurits, een verre voorvader van onze huidige kroonprins Willem-Alexander. Hij liet in het begin van de 17e eeuw de vesting aanleggen. In die tijd was de Nederlandse vestingbouw toonaangevend in Europa. De vesting bestond uit twee forten, Oranje en Nassau, die met een retranchement aan elkaar waren verbonden. Deze sterke verschansing beheerste de monding van het Zwin, toen nog een belangrijke zeearm.

Van de oorspronkelijke vesting is nog veel over. De wallen en fort Nassau zijn mooi geconserveerd. Dat kun je met eigen ogen zien tijdens de wandelroute. Fort Oranje is spijtig genoeg bij de stormvloed van 1682 grotendeels weggespoeld.

Het dorp heeft in 2002-2003 een stevige opknapbeurt gehad, zowel boven als onder de grond. Met veel zorg zijn er straatstenen en lantaarnpalen uitgezocht die passen bij de rustieke sfeer van deze kern. Ook wordt het verkeer nu gedwongen om stapvoets te rijden. Aangenaam voor de bewoners én voor de toeristen, die hier prima kunnen ontspannen op één van de terrassen. Gelijktijdig met deze face-lift is de 17e eeuwse molen van Retranchement gerestaureerd. Het is een open houten standerd molen en de enige in de streek die rond zijn eigen as draait. De molen is teruggebracht in de toestand van 1944. De molenaar kan nu zowel graan malen als gerst pellen. De molen is te bezoeken.