De Ardèche, uniek en veelzijdig 

De Ardèche wordt vaak in één adem genoemd met de Provence, maar dat doet de streek wat onrecht aan. Wie door het landschap rijdt, denkt eerder aan Corscia vanwege de impressionante rotsformaties, gevormd door vulkanische activiteit en erosie.

De rivier Ardèche slingert zich als een brede ader door de kalkstenen dalen, wat prachtige uitzichten biedt.

Tuffend van dorpje naar dorpje geniet je volop van de natuur.

Er leefden al heel vroeg mensen in het gebied waar de Ardèche stroomt. Het was een ideale leefomgeving: grond om gewassen te verbouwen, grotten om in te wonen, bossen voor het  hout en om in te jagen en een rivier vol vis. De bewijzen van deze vroegere bewoners zijn te vinden in de grotten. In de grot Chauvet bij Vallon Pont d’Arc heeft men tekeningen gevonden, die nu zo’n 30.000 jaar oud zijn. De grot is te kwetsbaar om veel publiek binnen te laten, daarom heeft men een replica gemaakt in het bezoekerscentrum.

Je zou denken 'er is maar één Ardeche', maar er heerst in het noorden een andere mentaliteit, andere voeding en andere manier van leven als in het zuiden. Er wordt wel eens gesproken van de Ardèche van de boter (het noorden) en de Ardèche van de olie (het zuiden). Het noorden wordt ook wel de serieuze Ardèche genoemd en het zuiden losser en vrolijker.

De Ardèche is ’s zomers erg populair. Vakantie in de Ardèche is synoniem met diepe canyons, kanovaren en campings met iets te drukke Nederlandse en Britse toeristen.

Wij verkennen deze streek in het voorjaar, dan hebben we de prachtige natuur en de parels van dorpjes bijna voor ons alleen. Wij komen van uit het zuiden en rijden  -na ons bezoek aan de Aven d’Orgnac- verder de Ardèche in.

Het dorp Vallon-Pont-d’Arc met zijn 2000 inwoners, is een drukke toeristenplaats en vernoemd naar de Pont d’Arc, een natuurlijke brug die de Ardèche overspant.

In het hoogseizoen zijn er 40 maal meer bezoekers dan inwoners. Er is geen stadje in Frankrijk die zo op het ritme van de rivier en op dat van de kano’s of kajaks leeft. Hier is het vertrek- en eindpunt voor de afvaart van de kloof.

Vallon Pont d’Arc is op mooie dagen het kloppende hart van de regio. Van mei tot en met september zakken jaarlijks honderdduizenden mensen af om te varen op de rivier Ardèche.

Het is niet alleen een uitvalbasis voor kanoërs en kajakkers, ook motortoeristen en wandelaars zorgen vooral 's avonds voor een levendige drukte op de terrassen en in de bistro’s.

Het is een bolwerk van het campingtoerisme langs de rivier en de restaurants zijn bijna zonder uitzondering gericht op massatoerisme. (ik kan geen eigen foto's tonen met overvolle terrassen en straten - wij waren hier in de maand mei)

Het stadje is ook een ideale uitvalsbasis om inkopen te doen voor een picknick tijdens een wandeling maar qua dorp is het niet echt de moeite waard. De stroom toeristen is een belangrijke bron van inkomsten voor de inwoners van Vallon Pont d’Arc. Je moet niet verstomd staan als ze niet altijd even vriendelijk zijn, ze hebben geen tijd meer voor een hartelijke ontvangst. Hun doel is een zo groot mogelijke omzet. Jammer want de rest van de Ardèche doet zijn best om iedereen met open armen te ontvangen.

Vallon Pont-d’Arc mag dan een mooie uitvalsbasis zijn voor uitstappen, wij hebben het niet zo gemunt op die drukte.

Ons verblijf, een gezellige chambres d’hôtes, ligt 2 km buiten het centrum, in de mooie natuur.

Ik laat jullie meegenieten van enkele foto's van de mooie plek waar wij logeerden.

De zelfgemaakte vijgenconfituur die we kregen bij het ontbijt was superlekkerrrrr!

De gastheer zorgde elke morgen voor een uitgebreid ontbijt met meestal zelfgemaakte producten (confituur, fruitsappen, honing ...). Hij staat achteraan op de foto en was spiegeleieren aan het bakken voor ons (van eigen kippen).

Van hieruit gaan we vele uitstappen maken ...