Het Spookstadje Ninfa verdween tussen het groen

Ninfa, de stad van de waternimfen ligt in de provincie Latina, een stukje ten zuiden van Rome. Het is een spookstadje en tegelijk gelegen in 'De meest romantische tuin van de wereld.'

Al in de Romeinse tijd ontstond een klein dorpje aan de voet van de uitlopers van het Lepini-gebergte. In de Middeleeuwen groeide Ninfa uit tot een welvarend stadje. Het lag aan de druk bereisde Via Appia, tussen Rome en Napels. Het dankte zijn naam aan de waternimfen, de godinnen van alle bronnen. Er werd verondersteld dat nimfen in bergen en bosjes wonen, in bomen, valleien en koele grotten, maar ook in bronnen en rivieren.

'oude foto van de Via Appia'

Ninfa had 150 huizen, zeven kerken, twee hospices, bruggen, molens, een stadhuis en een kasteel (12de eeuw). De Santa Maria Maggiore was de belangrijkste kerk (10de – 12de eeuw).

De stad was omringd door een dubbele verdedigingsmuur van 1.400 meter en met veertien wachttorens.

Het was een strategische plek waar fel om gestreden werd. In 1297 kreeg de adellijke familie Caetani de versterkte stad in handen. In de 16de eeuw gaf de kardinaal opdracht om een tuin te bouwen in de buurt van Ninfa. Maar zoals in die tijd vaak gebeurde werd het stadje getroffen door oorlogen en malaria. Vanwege de uitbreiding van de omliggende moerassen én de komst van de malaria, daalde het bevolkingsaantal in de 17de eeuw schrikbarend. Na de dood van de kardinaal raakte de tuin in verval. De overlevende inwoners trokken weg en lieten Ninfa over aan de natuur.

Het oorspronkelijke dorp werd een spookstad, verlaten en overwoekerd door wilde planten en struiken. Tot de twintigste eeuw lagen de overgebleven gebouwen te verkommeren.

Toen viel het oog van een lid van de familie Caetani’s (en zijn Britse echtgenote), die het stadje in de Middeleeuwen in eigendom had, op de ruines.

In 1920 begonnen de dames Caetani met plannen voor de aanleg van een botanische tuin in Engelse stijl. In en om de overgebleven ruines werd de tuin aangelegd met veel tropische bomen en planten. Omdat het zo dicht bij zee ligt en tegelijkertijd beschutting heeft van twee grote heuvels, heerst er een bijzonder microklimaat dat ervoor zorgt dat de planten en bomen veel groter en ouder worden dan normaal.

Het hele gebied is van nature al zeer vruchtbaar, maar alles wordt bovendien door meerdere waterbronnen gevoed. De naam Ninfa is dus meer dan goed gekozen voor deze unieke plek.

We hebben al die groene pracht te danken aan drie generaties vrouwelijke leden van de adellijke familie Caetani.

Ik laat Wikipedia aan het woordi

The Garden of Ninfa is a landscape garden in the territory of Cisterna di Latina, in the province of Latina, central Italy. The park has an area of 105 hectares (260 acres), and is an Italian natural monument.[1] The landscape garden within the park comprises 8 hectares (20 acres) and contains medieval ruins, several oaks, cypresses and poplars, grassy meadows, a wide range of exotic plants from various parts of the world, numerous watercourses and a large variety of rambling roses growing over the stone walls of the ruins. The site is run by the Italian foundation Fondazione Roffredo Caetani. It is open to the public at set times from April to November.

(De tuin van Ninfa is een landschapstuin in het grondgebied van Cisterna di Latina, in de Italiaanse provincie Latina, Midden-Italië. Het park heeft jaar oppervlakte van 105 hectare (260 hectare), en is de Italiaanse natuurmonument jaar. De landschapstuin binnen het park, waarvan 8 hectare (20 hectare) en bevat middeleeuwse ruïnes, verschillende eiken, cipressen en populieren, grazige weiden, een breed scala aan exotische planten uit verschillende delen van de wereld, talrijke waterlopen en een breed scala aan groeiende rozen kruipend over de stenen muren van de ruïnes. De site wordt beheerd door de Stichting Italiaanse Fondazione Roffredo Caetani. Het is open voor het publiek op gezette tijden van April tot November.)

Wat de tuin zo uniek maakt, is de aanwezigheid van al die originele ruïnes, de overblijfselen van het oude vestingstadje Ninfa. Toen de Engelse landschapstuin in de mode kwam was een van de kenmerken daarvan 'het hebben van een zo oud mogelijk ogend theehuis of ander bouwwerk, zoals een theater of tempel'. Nep, want dat werd tegelijk gebouwd met de aanleg van diezelfde landschapstuin en dan 'oud' gemaakt. In de Giardino di Ninfa echter zijn al die overblijfselen meer dan echt. Met een goed oog voor detail is de beplanting zo aangelegd dat er werkelijk schitterende doorkijkjes zijn ontstaan. Het geheel straalt rust uit en onvervalste romantiek.

De Giardino di Ninfa wordt doorkruist door talrijke kleine beekjes, bronnen en de rivier Ninfa, die ten zuiden van de tuin stroomt. Er werden plantensoorten van over de hele wereld geïmporteerd. Er zijn heel veel monumentale bomen, een enorme collectie Japanse kers, prachtige magnolia’s en de verscheidenheid aan struiken en bloemen zodat in ieder seizoen ruimschoots bloei vertegenwoordigd is. Bovendien is werkelijk alles behoorlijk groter dan normaal, soms wel tot drie keer zo groot

Een zekere hertog Francesco legde in het begin van 1600 een 'hortus conclusus' aan, waarvan de restanten nog altijd zichtbaar zijn bij de toegangspoort tot de tuin. In deze hortus werden vooral groenten en agrumi (citrusbomen) gekweekt en verzorgd.

Het spookstadje is zo goed als verdwenen tussen het groen van de botanische tuin die op de plek van Ninfa is aangelegd.

De tuin behoort nu tot de mooiste in Europa. Charles Quest-Ritson schreef er zelfs een boek over met als titel: ‘’

Deze zeer romantische tuin, in een haast volledig ecologisch evenwicht, kan alleen worden bezocht met een gids, volgens een voorgeschreven route. De toegang is strikt geregeld; de tuin is slechts beperkt open. Een bezoek kun je online reserveren.

Ninfa is ook gelegen aan een grote vliegroute van vogels. De tuin, de rivier en het meer herbergen een rijke verscheidenheid aan fauna. Een deel is gereserveerd als een dierenreservaat.

Foto's werden genomen via google