Piazza Castello en mooie gebouwen

In vorig deel had ik het over een kort stukje geschiedenis van de Turijn en een algemene indruk van die mooie stad.

De Piazza Castello is het hart van de stad en het symbool van de macht van de Savoye-monarchie. Samen met de nabijgelegen Piazza San Carlo vormt dit het spirituele en commerciële centrum van de stad.

Hier bevinden zich de belangrijkste monumenten uit de tweeduizend jaar oude geschiedenis van Turijn. Zoals onder andere het Palazzo Reale (Koninklijk Paleis), de Armeria Reale (Koninklijke wapenmuseum), de Biblioteca Reale (Koninklijke bibliotheek), het Palazzo della Perfettura (het staatsarchief), het Teatro Regio, het Palazzo Madame en de musea.

Piazza Castello is bijna volledig voetgangersgebied. Met de mooie bestrating en de vier 'verborgen' fonteinen die het plein opfleuren, is het een gezellige ontmoetingsplek. De belangrijkste verkeersaders van de stad komen hier samen.

Het grote plein wordt omsloten door het Palazzo Reale en door de arcaden met daarachter het Teatro Regio.

Turijn is een barokstad, zonder de excessen van die stijl.

De Savooiaarden wilden een sobere stad naar Frans model: alle gebouwen even hoog, maar nooit hoger dan het koninklijk paleis.

Het werd een harmonieus geheel, het excentrieke effectbejag hielden de paleiseigenaars discreet binnenskamers en het Palazzo Reale (het koninklijk paleis) heeft één van de weelderigste interieurs van Europa. Vittorio Emanuel II smeet met geld en in 1876 werden zijn uitgaven geschat op 2% van het nationaal inkomen.

Het Palazzo Reale is een icoon van de stad. De gevel dateert uit 1658. Tijdens het grootste deel van het bewind van de familie Savoye was dit hun woning. Victor Emanuel II was de laatste en woonde hier tot 1865. Ook alle belangrijke hofarchitecten uit de 18de en 19de eeuw hebben er hun sporen achtergelaten.

Ga op zoek naar de gouden Medusa op de poorten van het paleis voordat je naar binnen gaat.

Van de honderden kamers is een klein gedeelte open voor het publiek, enkel met een gids te bezoeken en foto’s nemen was niet overal toegelaten.

Via de schitterende trappen komen we in de appartementen. Deze zijn weelderig versierd in barok- en rococostijl en met neoklassieke elementen. De marmeren en geschilderde fresco's op de hoge plafonds zijn een belangrijke toevoeging aan de weelde van dit paleis.

Het is duidelijk te zien hoe rijk de voormalige Italiaanse adellijke familie geweest moet zijn en hoeveel macht ze hebben gehad. Je komt er ook meer te weten over hun fascinerende achtergrond.

Dit klassiek aristocratische paleis heeft een van de beste tentoonstellingen van wapens en bepantsering uit de Italiaanse regio Savoye, de Armeria Reale (Koninklijke wapenkamer).

In de Armeria Reale kan je de collectie wapens en wapenuitrustingen uit de 16de en 17de eeuw, bewonderen. Ze behoren tot de belangrijkste van Europa.

Heel mooi is de 'Galeria del Beaumont', genoemd naar de schilder van de plafondschilderij met de geschiedenis van Aeneas.

Onder de Armeria Reale bevindt zich de Biblioteca Reale (koninklijke bibliotheek) met het beroemde zelfportret in rood krijt van Leonardo da Vinci en zijn ‘Codex over de vlucht van de vogels’, de grote favoriet.

Achter het paleis liggen de mooie tuinen die eind 17de eeuw werden ontworpen door de architect die voor Lodewijk XIV, het park van Versailles ontwierp.

Naast het paleis zien we de oorspronkelijk koninklijke kapel van het paleis. Nu is het de barokke San Lorenzo kerk.

Er wordt gezegd dat hier de Lijkwade van Turijn bewaard wordt. Vele toeristen komen die bezichtigen, maar het originele doek wordt zelden tentoongesteld. Daarentegen valt in de 'Capella della Sacra Sindone' (Kapel van de Heilige Lijkwade) in de San Lorenzo kerk een imitatie van de Lijkwade van Turijn te bewonderen. Het origineel is opgeborgen op een veilige locatie.

We wandelen langs de lange vleugel van de voormalige Palazzo della Perfettura (het staatsarchief) en het Teatro Reale (Koninklijk Theater).

Van de operatempel uit 1749 is alleen de sobere gevel bewaard. Na een verwoestende brand in 1936 werd het teatro regio op dezelfde plek herbouwd. Tijdens de bombardementen in de Tweede Wereldoorlog werd het theater opnieuw zwaar beschadigd. Het werd daarna herbouwd en in 1973 opnieuw geopend.

Nu is het prominent operagebouw (achter de arcades) een getuige van de rijke geschiedenis en muzikale uitmuntendheid van Turijn en Italië. Hier vonden de premières plaats van 'La Bohème' van Puccini (1896) en van 'Nerone' van Arrigo Boito (1925).

Midden op het plein staat het indrukwekkend paleis, Palazzo Madama. Het wordt soms het 'eeuwenoude huis' genoemd, omdat het 'een stenen samenvatting' wordt van het Turijnse verleden, vanaf de stichting door de Romeinen tot aan de eenwording van Italië. Het paleis is een belangrijk symbool voor het belang van dit plein voor de stadsgeschiedenis. De huidige aanblik is half barok en half middeleeuws. (oud gedeelte zichtbaar => rechtse toren)

De westelijke gevel dateert uit de 18de eeuw.

De gevel aan de andere kant heeft een 15de eeuwse aanzicht.

In het paleis werden de 14de - 15de eeuwse resten van de Romeinse Porta Decumana (een stadspoort) opgenomen. Beide torens van de poort werden bij de bouw van een eerste vesting gebruikt.

Het paleis dankt zijn naam aan de twee 'Madame Reali' (koninklijke dames) die hier in de 17de en 18de eeuw verbleven. Het was de residentie van de regentessen Christina van Frankrijk en Jeanne Nemours, die ooit over Turijn waakten.

Er is sinds 1934 een museum in gevestigd.

Via de staatsietrap kom je in het Museo Civico d’Arte Antica met een verzameling middeleeuwse sculpturen en schilderijen. Het getijdenboek 'Les très belles Heures de Notre Dame' van Jan van Eyck is één van de pronkstukken. Er is ook een afdeling met glaswerk, porselein en keramiek uit verschillende tijdperken.