Woeste natuur in Hardangervidda

Na 2 overnachtingen in Voss rijden we verder (over Granvin) naar Bruravik, waar we met de veer overgezet worden naar Brimnes.

We rijden door het prachtige, diep ingesneden Måbødal  en hebben een uitstekend zicht op de Vøringsfossen, een van de meest imposante watervallen van Noorwegen. Het water stort hier bijna 200m omlaag in het diep uitgesneden Måbødal.

Ooit was de oude weg door het Måbødal een waar avontuur voor elke automobilist.  De weg waarheen we verder rijden loopt van Bergen naar Oslo.

Dit is het 'Hemsedal' waar hier en daar een huisje het landschap kleurt. In de winter is dit dal een van de grote alpine skicentrum van Scandinavië.

De stille, oneindige Hardangervidda

Aansluitend doorkruisen we een indrukwekkende bergwereld. De weg over de Hardangervidda is weergaloos mooi. Deze hoogvlakte is het grootste natuurgebied van Europa. De naam ‘vidda’ betekent hoogvlakte of uitgestrekt hoogland.
We rijden door een bergplateau dat ongeveer 7500 km² groot is en een gemiddelde hoogte heeft van 1300 meter. Het centrum is het gelijknamige 'Nationale Park' – met 3422 km² het grootste van Scandinavië.

De smalle weg naar de hoogvlakte van de Hardangervidda telde 124 bochten. De huidige weg naar boven is 7 kilometer lang en voert door verschillende tunnels, maar op sommige plaatsen kun je de oude weg nog zien liggen. Deze oude weg is voor het verkeer gesloten, maar als je nog een beetje wilt ervaren hoe het vroeger was, kun je een rit per ‘trein' 500 meter bergafwaarts afmaken. Over een lengte van 5 kilometer slingert de weg zich door de overweldigende Noorse natuur en geeft een indruk van 400 jaar vakmanschap op het gebied van wegenbouw in Noorwegen.

De bus zoekt parking en wij krijgen ruim de kans om een wandeling te maken en te genieten van dit mooi stuk natuur.

En of we hiervan genoten!

Het gebied is een overblijfsel van een gebergte, dat tijdens de ijstijden door de gletsjers werd afgeschuurd. Het resultaat is een aaneenschakeling van uitgestrekte vlakten en meren ingebed tussen kleine bergruggen. De gletsjers van de ijstijd hebben een gegolfde oppervlakte achter gelaten : kale rotsen, talloze meren en stenige morenenwallen. De Hardangervida is rijk aan sporen van de oude jachtcultuur en oude handelswegen.
De Sandfloegga (1719 m) is de hoogste berg. Het symbool van de Hardangervidda is echter de markante Hårteigen (1690 m). In het noordwesten herinnert het plateau van de Hardangerjøkul (73 km2), de op vijf na grootste gletsjer van het land, nog aan het ijzige verleden.
Op de kale hoogvlakte is het vaak regenachtig en mistig, zelfs in de zomer kan het er sneeuwen. Er leven ca. 40.000 rendieren in dit weidse gebied vol mossen en korstmos.
Ongeveer 25.000 natuurliefhebbers vinden hier een uitstekende route naar de ruwe en uitnodigende schoonheid van het landschap. Door de geringe hoogteverschillen is het plateau ideaal voor een wandeltocht. Om gans het gebied te doorkruisen moet men rekenen op 5 tot 8 dagen en doorzettingsvermogen is een vereiste. Voortdurend moet men over kleine drassige gebieden en ontelbare stroompjes: waterdichte schoenen zijn beslist nodig.

'Het gebied is vormgegeven door gletsjers. De gletsjers bepalen grotendeels hoe Hardangervidda er uit ziet. Er zijn grote open vlaktes en rustieke meertjes. Ook herbergt het gebied de grootste kudde wilde rendieren. Er schijnen er zo’n 10.000 rond te lopen over de hoogvlakte. Bovendien is Hardangervidda de meeste zuidelijke plek op aarde waar je nog Arctische dieren en planten kunt spotten. Kortom, een heel bijzonder natuurgebied en zeker het bezoeken waard.

Na een lunch in Geilo gaat de reis verder via Gol en het Hallingdal naar Oslo.

We zijn klaar voor ons laatste stukje rijden in de prachtige natuur van Noorwegen.

Op naar Oslo ..