Gordes, schoonheid op een heuveltop

We pendelen tussen de 'Petit Luberon' en de 'Monts de Vaucluse' en komen bij een mooi heuveldorp, Gordes. De huizen klauteren er tegen een steile wand naar het robuuste kasteel dat onderdak biedt aan het Musée Pol Mara. De Belg is slechts één van de schilders die Gordes inspirerend vonden.

Het grijze Gordes is een dorp dat hoog boven het dal van de Coulon uitsteekt. De goudkleurige, stenen huizen die tegen de heuvel op zijn gebouwd, gaven Gordes de bijnaam Acropolis van de Provence.

Waar we ook rondkijken, we zien heel veel steen in het landschap. Terrasjes, beschermende muren en de huizen, alles is afgebouwd in ruw afgesneden bergsteen. De huizen zijn opgetrokken uit borie-stenen en die lijken bij zonsondergang wel wat op te lichten.

Boven Gordes torent het renaissanceslot (16de eeuw) met drie halfronde torens. Betrand de Simiane liet dit in 1525 bouwen op de plaats waar een middeleeuwse burcht (uit de 11de eeuw) stond.

Het Château de Gordes heeft de op een na grootse haard van Frankrijk. In het kasteel bevindt zich de vaste expositie van schilderijen van de Vlaamse kunstenaar Pol Mara (1920-1998), die in Gordes heeft gewoond. Dit geeft een mooi contrast: moderne kunst in een eeuwenoud kasteel. Zijn werk is vooral een ironisch en uitbundig commentaar op de wereld van reclame en seksualiteit.

Hieronder Pol Mara en enkele van zijn werken.

Het dorp raakte begin 20ste eeuw sterk ontvolkt doordat de arme bevolking naar de steden trok, maar in 1938 werd het 'ontdekt' door de Franse schilder en kunstpedagoog André Lhote. Hierna bliezen kunstenaars en ambachtslui uit de steden het pittoreske bergdorp – en andere dorpen in Luberon – nieuw leven in.

Vele hotels en restaurants verraden de populariteit van dit dorp. Het ligt aan de voet van het op een heuveltop gebouwde renaissancistische kasteel en de Église St-Firmin. Naast de fraaie ligging trekken ook de smalle middeleeuwse steegjes veel bezoekers.

Een waarschuwing is op z’n plaats: de nauwe straatjes in Gordes gaan op en neer, zijn soms best steil en bestaan uit keien.

Bij personen die niet goed ter been zijn kan het lopen in Gordes lastig zijn.

De winkeltjes en kraampjes met aardewerk, handgemaakte artikelen, souvenirs en galerieën met kunst wedijveren om hun aandacht en klandizie.

Ze worden in het zomerseizoen overspoeld door de massa’s toeristen.

In de periode van juni tot half oktober worden de steile, met kiezelstenen geplaveide straatjes bevolkt door grote groepen toeristen. Maar Gordes is niet zonder reden een toeristmagneet. Het is de woonplaats van veel kunstenaars. Als je door de kleine straatjes loopt dan kom je veel winkeltjes tegen waar hun kunst wordt aangeboden. De kunstenaar Vasarely heeft het beeldhouwwerk bij de ingang van de stad gemaakt (foto hieronder). Hij was ook de man achter het museum in het gerestaureerde slot, waar het toerismebureau is gevestigd.

De memorial, die op het plein staat, herdenkt de kinderen van Gordes die gestorven zijn tijdens de oorlogen in Frankrijk.

In de periode van juni tot half oktober worden de steile, met kiezelstenen geplaveide straatjes bevolkt door grote groepen toeristen. Maar Gordes is niet zonder reden een toeristmagneet. Het is de woonplaats van veel kunstenaars. Als je door de kleine straatjes loopt dan kom je veel winkeltjes tegen waar hun kunst wordt aangeboden. De kunstenaar Vasarely heeft het beeldhouwwerk bij de ingang van de stad gemaakt (foto hieronder). Hij was ook de man achter het museum in het gerestaureerde slot, waar het toerismebureau is gevestigd.

Het dorp Gordes heeft een natuurlijke schoonheid waar je niet omheen kunt. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ook dit dorp uitgeroepen is tot een van 'les plus beaux villages' van Frankrijk. Het uitzicht bovenop de heuvel is werkelijk adembenemend en ook de authentieke bebouwing is uitzonderlijk mooi. Er zijn in de loop der jaren al heel wat filmploegen naar Gordes afgereisd om er opnamen te maken.

Natuurlijk kan je in Gordes ook genieten van de Franse keuken. Er zijn talloze restaurantjes te ontdekken waar ze met lokale en verse producten werken.

In volgend deel gaan we verder in de Vaucluse