Yogyakarta en Prambanan

We zijn vandaag vroeg opgestaan en begeven ons na het ontbijt naar het station van Bandung. Rik voelt zich niet opperbest (tourista?). We hopen dat het betert en zijn tegelijk blij dat we vandaag niet met een bus of jeep verder rijden. We maken een treinreis naar Yogyakarta.

Hier, in Bandung, begint ons avontuur al. Om zeker te zijn dat we niet in de verkeerde trein stappen, moeten we door twee controles. Het is er heel druk en locals proberen het voor elkaar te krijgen om onze koffer of rugzak naar de 'juiste' trein te brengen (mits fooi uiteraard).

Het is vreemd om te zien hoe sommige reizigers zomaar dóór eender welke trein lopen om van het ene perron naar het andere te komen.

We kopen nog een broodje voor onderweg én een extra flesje water. We spelen op zeker want je weet nooit of het water in de trein wel helemaal zuiver is.

Na een tijdje komt er iemand langs in de trein om eten en drinken te verkopen. De meeste toeristen reageren hier prima op, anderen worden er ziek van. Als je van jezelf weet dat je ook niet goed tegen eten uit straattentjes kan, sla de maaltijd in de trein dan ook best over. De koffie (kopi) en thee (teh) zijn trouwens prima. Ondertussen is er een tweede én een derde persoon van ons gezelschap gesneuveld.

Ik vind de treinreis geweldig. Het is veel beter dan in de bus die steeds maar in de file staat. Er is veel te zien onderweg. Maar Rik en twee reisgenoten kunnen niet genieten. Zij hebben maag-en darmklachten. Gelukkig is het toilet heel dichtbij.
We hebben een héél goede gids en die heeft dè oplossing voor de drie 'zieken'. Hij raadt aan om de meegebrachte medicatie (motilium/immodium) weg te stoppen. In plaats daarvan geeft aan de drie 'zieken' een stukje verse gember. Walter kan dat zomaar opeten en hij is na héél korte tijd verlost van zijn klachten. Voor Rik en de andere vriend gaat het iets trager. Zij vinden die verse gember ECHT niet lekker om zomaar op te eten (of te sabbelen). Na aandringen proberen ze nogmaals en na een iets langere tijd zien we dat hun gelaat wat meer kleur krijgt en hun klachten verminderen. DAT heb ik onthouden: 'gember helpt bij maagklachten!'

De huisjes van de dorpen waar we doorheen rijden staan zo dicht tegen het spoor aan, dat je zomaar naar binnen kunt kijken. We zien vaak kleine kinderen die gewoon spelen op het spoor. Ze lopen breed lachend over de rails en zwaaien naar de mensen in de trein. Ze willen maar al te graag met toeristen op de foto. Ik mag er niet aan denken dat er hier af en toe iets verkeerd gaat.

Bij de spoorovergangen staan steeds heel veel scooters te wachten. Het lukt me maar niet om die op de foto te zetten. Ik kan wel een foto nemen van een was die ligt te drogen op de rails (al staat het licht van de zon in het venster).

Na 4 uur rijden in Midden Java is het landschap compleet anders. We zien de rijstvelden en er komen veel mooie plekken, mensen en dieren aan ons voorbij. Er is ook veel groen van bamboe- en palmbomen, vijgen-, bananen- en papayabomen. Voor de boeren moet de grote aantallen eenden in de rijstvelden een doorn in het oog zijn. Ze eten heel wat rijst op. Ongetwijfeld zullen er hoop van die beesten in de nasi verdwijnen.

Bij het station van Yogjakarta staat de bus al klaar om ons naar de vlakte van Prambanan te rijden. We zien al van ver een gigantisch tempelcomplex.

De 9de eeuwse tempels van Prambanan is de grootste Hindoe-site in Indonesië. Prambanan betekent 'veel priesters'. De ruïnes van niet minder dan 244 tempels zijn opgedragen aan de 3 hindoegoden Brahma, Shiva en Vishnoe. Van de oorspronkelijke 244 tempels zijn er tot op heden slechts drie gerestaureerd. De overige tempels zijn meestal nog ruïnes.

De eerste reconstructie begon in 1918 maar het was nooit voltooid. In 1937 startte nog een restauratieproject, waarvan het einde nog lang niet in zicht is. Het complex bestaat uit drie terrassen, met een gering hoogteverschil. Op het buitenste terras staan geen tempels.

Het hoogst gelegen terras telt 16 tempels. Die zijn bedoeld voor goden en vorsten. De drie grootste zijn gewijd aan Shiva, Vishnoe en Brahma, de drie belangrijkste Hindoe-goden. De grootste tempel (47 m hoog) van Shiva staat in het midden, de tempel van Vishnoe staat op het noorden gericht en de tempel van Brahma staat op het zuiden gericht.

Tegenover deze drie tempels staat weer een rij van drie kleinere tempels ter ere van de drie huisdieren van deze goden: Nandi de stier voor Shiva, Garoeda de adelaar voor Vishnoe en Angsa de gans voor Brahma.

Op de buitenzijde van de tempel zien we het Prambananmotief: in het midden een lachende leeuw, geflankeerd door twee levensboompjes, waaromheen zich ganzen, rammen, konijnen, herten, pauwen en apen scharen.

De reliëfs op de noordelijke Wisnu-tempel tonen episoden uit de Mahabharata. De tempeltjes tegenover de drie hoofdtempels zijn gewijd aan de rijdieren van de goden Brahma (gans), Siwa (koe) en Wisnu (de mythische vogel Garuda).”

Op een lager gelegen plateau staan 224 kleinere tempels. Die moeten zo’n 14m hoog geweest zijn. Velen ervan zijn niet meer te restaureren.

Hieromheen ligt een nog groter plein. Het is weer wat lager gelegen, met zijden van 390 meter. Door de kleine hoogteverschillen vormt het Prambanancomplex een soort 'getrapte piramide'.

En zoals gewoonlijk bij bezienswaardigheden staan ook hier veel verkopers die hun waar (vaak prularia) aanbieden aan de toeristen.

Volgende komt uit reisgids ANWB:

"Rond 850 huwde Rakai Pakitan, een prins uit de Sanjaya-dynastie, een Sailendra prinses en greep de macht over heel Midden-Java. Als vreugdeblijk liet hij een tempelcomplex aanleggen op de Prambanan-vlakte.

Volgens de plaatselijke bevolking vroeg de monsterlijke prins Bandung Bondowoso de schone maagd Loro Jonggrang ten huwelijk. Deze stelde echter als voorwaarde dat er in een nacht duizend tempels gebouwd moesten worden. Geholpen door demonen leek het er bij het ochtendgloren op dat het Bandung Bondowoso zou lukken. De prinses schrok hevig en jutte de hanen op. Ze gaf alle vrouwen in de omgeving de opdracht om rijst te stampen, ten teken dat de dag was aangebroken. Toen de prins, die al 999 tempels had gebouwd, van haar verraad hoorde, ontstak hij in grote woede en veranderde Loro Jonggrang in het beeld dat nu de hoofdtempel aan de noordzijde siert. Deze legende verklaart de populaire naam van het complex, het Loro Jonggrang-complex.

In de omgeving van Prambanan staan vele andere tempels uit dezelfde periode zoals Candi Sari, Candi Sewu, Candi Plaosan, Candi Sambisari en de resten van het paleis van de vorst van Ratu Boko aan de overkant van de Prambanan."

Prambanan gaat ’s morgens om 6u open. Van mei tot oktober wordt in het openluchttheater (naast het Prambanan-complex) een episode uit het Ramayana-epos gedanst.