Tyneham, een spookstad in Engeland

In Zuid-Dorset, Engeland, op the 'Isle of Purbeck' (een schiereiland) ligt de spookstad Tyneham. Het dorp ligt in de buurt van Worbarrow Bay op de Jurassic Coast.

Tyneham werd een spookstad omdat de overheid er een schietterrein van wou maken tijdens de Tweede Wereldoorlog. Vandaag de dag wordt het stadje nog altijd gebruikt als oefenterrein voor het Britse leger. Je kan het gebied te voet bezoeken.

Vroeger werkten de meeste dorpelingen als boeren of vissers of in de lokale handel. Ze leefden er hun hele leven, generatie na generatie. Er waren visserijgemeenschappen die gekoppeld waren aan de parochie. De kerkheren waren van aanzien.

In 1932 werd, bij gebrek aan leerlingen, de school gesloten. Slechts één huis had stromend water. Het is duidelijk dat Tyneham eigenlijk al een dorp in verval was lang vóór de oorlog. De site had,zoals de meeste van een landgoed van de National Trust, de faciliteiten die men verwacht zoals bv. winkels en cafés.

In november 1943 kregen de bewoners van het kleine, geïsoleerde dorp Tyneham een ​​evacuatiebericht van het oorlogskabinet van Winston Churchill. Het gebied – het dorp Tyneham en 7500 ha van het omliggende land rond de Purbeck Hills - werd aangewezen als oefenterrein. Britse troepen moesten opgeleid worden in gevechten gedurende de Tweede Wereldoorlog en ter voorbereiding op D-Day. Tyneham was naar hun mening de meest geschikte locatie met de minste bewoners om overlast te veroorzaken. Omdat levende munitie moest worden gebruikt, kregen dorpsbewoners het bevel om hun huizen te verlaten voor hun eigen veiligheid.

252 mensen waren gedwongen hun huis te verlaten vóór Kerstmis. Vanaf begin december begonnen de inwoners in te pakken en hun huizen achter te laten - in de overtuiging dat het slechts voor een korte periode was en dat ze spoedig mochten terugkeren.

Een van de laatste personen die uit Tyneham vertrok liet een bericht achter op de deur van de kerk. Hij smeekte het leger dat ze zich zouden ontfermen over de achtergelaten huizen.

"Please treat the church and houses with care; we have given up our homes where many of us lived for generations to help win the war to keep men free. We shall return one day and thank you for treating the village kindly".

Maar de dorpelingen mochten nooit terugkeren en tot op de dag van vandaag blijft het dorp onder controle van het leger. In 1948 werd het gebied aangeduid als permanent oefenterrein, in 1952 kochten ze de hele vallei voor 30.000 pond, de tijdelijke ontruiming bleef permanent.

Decennia lang was het dorp gesloten voor het publiek. Het lag gebarricadeerd binnen een gevarenzone achter prikkeldraad, de huizen overgelaten aan verval. Het Elizabethaanse landhuis werd ontmanteld. De kerk en de school zijn goed bewaard gebleven en doen dienst als musea. Binnenin de school zie je nog steeds de namen van de studenten boven de kledinghaken, posters aan de muur en kinderwerk. Ze vertellen allemaal verhalen van een lang vervlogen tijd.

School: buiten en binnen

Nu is het dorp genesteld in een grote militaire zone die nog steeds gebruikt wordt voor opleiding met echte munitie. Het verlaten dorp is slechts bereikbaar wanneer het gebied officieel vrijgegeven wordt voor het publiek. Het schietterrein is eigendom van het Ministerie van Defensie en maakt deel uit van de Armoured Fighting Vehicles Gunnery School.

Hoewel de omgeving bezaaid is met schroot (gebruikt als doelen) en onder voorbehoud van regelmatige beschietingen, is het land uitgegroeid tot een toevluchtsoord voor wilde dieren. Het domein is het grootste deel van het jaar voor het publiek gesloten. Maar in 1975 werd na klachten van toeristen en locals, de opening van het dorp en de voetpaden tijdens de weekends en in augustus een feit. Vanaf dan is er mogelijkheid om het spookdorp te bezoeken.

Tyneham was een vast dorp in het verleden (vóór 1943). Ik vroeg me af wat er zou gebeurd zijn als de dorpelingen de machtiging hadden gekregen om terug te keren. Zouden de jongere mannen en vrouwen, die hun horizon hadden uitgebreid door oorlog, dienst en leven buiten de vallei, hier nog willen wonen? Zouden ze het misschien omgevormd hebben tot een toeristische hotspot, boordevol campings en parken? Op een of andere manier heeft de regering commerciële ontwikkeling verhinderd. Zo blijft Tyneham bewaard als een unieke capsule van de tijd, weliswaar met een melancholische geschiedenis. Ze noemen het een ghost-dorp waar het verleden zijn stempel drukt. Het is zeker een bezoek waard.

foto's werden genomen via Google