Echternach, oudste stad in Luxemburg
Dé Parel van Luxemburgs Klein Zwitserland is de hoofdstad Echternach. Deze toeristische trekpleister met ruim 5000 inwoners is de oudste stad van Luxemburg.
Echternach ligt aan de Sûre, de grensrivier tussen Duitsland en Luxemburg. Het is een van de oudste centra van christendom en cultuur in Europa. In 698 stichtte de heilige Sint-Willibrord van Northumberland er een Benedictijner abdij die internationaal bekend werd vanwege zijn waardevolle manuscripten.
Met zijn ligging in het hart van de natuur in de regio Mullerthal heeft Echternach een groot assortiment van wandelpaden voor het hele gezin. Het kunstmatig aangelegde meer van Echternach (ca. 30 hectare) is een recreatiegebied bij uitstek. Op het meer kun je waterfietsen of vissen (met vergunning) . Het meer is omgeven door 375 hectare bos, waar verschillende wandelroutes doorheen lopen.
Twee foto's genomen via google : https://www.mullerthal.lu/nl/fiche/lakesrivers/het-meer-van-echternach
De middeleeuwse stad is niet alleen beroemd vanwege de unieke ligging aan de Sûre, in het Müllerthal. Wij gaan op ontdekkingtocht in Echternach.
Je kan er wandelen vlak naast de oude muren. De muur (in natuursteen) had toen een lengte van twee kilometer. De omwalling bestond uit 14 verdedigingstorens, 6 poorten en een brede gracht. Eind 18e eeuw had de stadsmuur haar militaire betekenis verloren en in de 19de eeuw werd hij deels afgebroken. Er bleven nog 5 torens en stukken van de muur over. Liefhebbers konden de overgebleven torens kopen en ombouwen tot woonhuis. Enkele van deze torens, zijn nu ingericht als vakantiewoning / -appartement.
Centraal in de stad, op de Place du Marché staat het historische stadhuis in gotische stijl.
Op dit schilderachtige plein met traditionele huizen staat ook de Dënzelt. Dit vroegere justitiepaleis (gerechtsgebouw) uit de 14de – 15de eeuw vormt de centrale plaats van het stadscentrum. Dit gebouw had meerdere functies zoals een gevangenis en een plaats waar de notabelen van de stad jaarlijks vergaderden.
Dit mooi gebouw met bogen, beelden en hoektoerentjes is een ware blikvanger. Vroeger waren er 5 zuilen (eentje voor elk van de 5 gilden), maar door de slechte onderlinge communicatie over de exacte afmetingen overleefden een paar zuilen niet. De beelden op de gevel werden pas toegevoegd in 1898. De laatste restauratie dateert van 1993.
Midden op het plein staat het Justitiekruis of het 'Kruis der Gerechtigheid'. Het is een reconstructie van het oorspronkelijke middeleeuws exemplaar.
Aan de andere kant van het plein staat de Willibrordbasiliek.
Op de plaats waar de Ierse missionaris Willibrord in 698 een kerk stichtte, staat nu deze basiliek, die later zou uitgroeien tot de benedictijnenabdij.
Willibrord staat ook bekend als, de 'apostel der Friezen' en 'apostel van de Lage Landen'.
Deze basiliek is in de 11de eeuw gebouwd op de plaats waar vroeger een Karolingische kerk stond en waarvan de crypte bewaard bleef. Het graf van Willibrord, die hier in 739 stierf, groeide uit tot bedevaartsoord. Hieruit ontwikkelde zich in korte tijd de belangrijke marktplaats Echternach.
In de Karolingsche crypte staat op een stenen sarcofaag een marmeren schrijn met relieken van de H.Willibrordus.
Abdijencomplex
Het benedictijnenklooster werd in 698 door Willibrord gesticht op grond die hij had gekregen van Pepijn van Herstal. Het was het eerste Angelsaksische klooster op het Europese vasteland. De eerste bloeiperiode was van 698 tot 847 onder de Karolingen. In 751 en 768 werd diplomatieke onschendbaarheid verworven, wat de basis was voor de vorming van een abdijvorstendom binnen het Heilige Roomse Rijk. Sinds 973 behoorde de voogdij aan de graven van Luxemburg.
In het jaar 1727 begon men aan de bouw van een nieuwe abdij (de huidige secundaire school). De abdijgebouwen (1727-1731) vormen samen met de basiliek en de bijgebouwen een statig geheel. Het enorme bouwwerk met vier vleugels is 75 meter lang en daarmee verreweg het grootste van Luxemburg.
Het abdijencomplex is een gemeenschappelijke creatie van verscheidene Europese kunstenaars en architecten (18de eeuw). In 1975 vluchtten de monniken voor de Franse revolutionaire troepen. Dit benedictijnenklooster, dat in de middeleeuwen een grote culturele invloed had dankzij zijn beroemde scriptorium, werd in 1797 verlaten.
Het Abdijmuseum bevindt zich vlak naast de kerk en is ondergebracht in de kelderverdieping. De geschiedenis van het klooster die hier levendig weergegeven wordt, bevat enkele reproducties van die kunstwerken.
Hier is de rijkdom van de abdij tentoongesteld. Je ziet er prachtige manuscripten en je komt er meer te weten over het leven en werk van de Heilige Willibrordus.
Dit museum belicht het rijke verleden van Echternach sinds het Romeinse tijdperk, de figuur van de H. Willibrordus en het is vooral bekend door de rol van het scriptorium van de abdij en zijn waardevolle boekversieringen uit de 11de eeuw. Van de 9de tot de 12de eeuw verluchtten de monniken hier schitterende manuscripten.
Een tentoonstelling toont aan de hand van enkele facsimile’s hoe deze manuscripten tot stand kwamen. Het bekendst was de 'Codex Aureus Epternacensis', het beroemde gouden evangelieboek van Echterrnach (11de eeuw), dat nu bewaard wordt in het Gemanisches Nationalmuseum van Neurenberg. In de schrijfkamer schreven kopiisten nauwgezet de teksten over, terwijl miniaturisten de manuscripten verluchtten met schitterende miniaturen en uiterst fijne sierletters. De eerst monniken waren afkomstig van de Angelsaksische eilanden, zodat de stijl van het scriptorium van Echternach nauw aanleunt bij de Engelse miniatuurkunst. Kenmerkend is het ingewikkelde vlechtwerk van abstracte motieven.
Binnen de muren van de oude abdij komen we alles te weten over de edele kunst van het boekdrukken. Het scriptorium van de abdij die hier tegen het einde van het millennium werd gesticht, ontplooide zich tot een zeer belangrijk centrum voor boekillustratie en miniatuurschilderkunst.
Maak jouw eigen website met JouwWeb