Guadix (oude centrum) en op weg naar de provincie Almería

Guadix en grotwoningen, het wordt vermeld in één adem maar het plattelands’stadje’ biedt meer dan dat. Guadix is een typisch gezellig Spaans dorpje dat rust biedt midden in een adembenemende natuurlijke omgeving. Wie hier verblijft, ontsnapt aan elke vorm van stress. Men loopt er niet, men kuiert in kleine straatjes, over pleintjes of langs de hoofdstraat omzoomd met bomen. Inkopen doe je gewoon in lokale winkeltjes, net als in die goede oude tijd.

Het monumentale historische centrum herbergt een belangrijk patrimonium waarin het Arabische middeleeuwse Alcazaba, de kathedraal en stijlvolle 19de eeuwse herenhuizen opvallen.

De schitterende grote kathedraal pronkt in het centrum. Zoals dat in het zuiden gebruikelijk is, werd ze opgericht op de ruïnes van een vroegere hoofdmoskee. Het is een ontwerp van Diego de Siloé en de bouw is gestart in 1594. Ze is gebouwd in gotische stijl, maar kreeg een barok kleedje in de 16de eeuw. Uiteindelijk werd het een verbazingwekkende mengeling van stijlen: gotiek, barok en renaissance. De oorzaak van de verschillende stijlen is de lange bouwperiode: de kathedraal van Guadix werd maar in de 18de eeuw voltooid.

Het is vooral mooi om te zien hoe de roodachtige zandsteen glinstert in de warme gloed van de Andalusische zon.

De 2 foto's (onder) tonen de andere kant van de kathedraal

De puntbooggewelven die men ziet bij de binnenkomst zijn gotisch. Terwijl de monumentale koepel invloeden uit het renaissance tijdperk bevat.

Links van de kathedraal steken we de straat over en wandelen door één van de bogen naar het centrale plein 'Las Palomas' (Plaza de la Constitución.)

Op dit theatraal, maar sfeervol plein met zijn zuilengalerij uit de 16de en 17de eeuw, ligt het stadhuis.

Het werd gebouwd aan het begin van de 17de eeuw, onder Filips III.

Het plein is tot artistiek en historisch geheel uitgeroepen. Onder de bogen zijn er tal van gezellige terrasjes en cafés die uitnodigen tot een lekker drankje of hapje. Met een typische Menu del Día (dagmenu) bieden ze de beste deal: slechts 8€ - 10€ voor een driegangen-lunch, netjes in krijt geschreven op een uithangbord.

Ik geniet van 'lekkere kippenboutjes' en de prachtige bloemen op het plein.

Er zijn in Guadix uiteraard ook Moorse invloeden te ontdekken. Het 'Alcazaba', een uit de 10de - 11de eeuw stammende Arabisch fort, is hiervan getuige.

Normaal is het Alcazaba te bezoeken, maar nu zijn er renovaties bezig en alles is omheind.

We verlaten Guadix en zetten ons reis verder. Bij elke bocht zijn we opnieuw onder de indruk van de natuur. De voorbije week was het landschap divers en indrukwekkend: de glooiende, groene heuvels van de Alpujarras, de ruige bergen van de Sierra Nevada, de landweggetjes die langs olijfgaarden voeren, kleine witte dorpjes en grotwoningen …

Deze bochtige weg volgt de kronkelige contouren van de berg: hoe hoger we komen, hoe spectaculairder het uitzicht. Het magnifieke landschap wordt door geen enkel dorp of ander spoor van beschaving verstoord. Het weidse panorama is echt indrukwekkend, met in de verte de toppen van de Sierra de Gata. Voorbij een bocht komt dan een klein deeltje van het dorp Ohanes in zicht. De huisjes liggen als een witte vlek op de berghelling en de stenen parochiekerk voegt aan dit verrukkelijke plaatje een okerkleurig accent toe.

In volgende delen verblijven we in de provincie Almería waar we in nog een totaal ander landschap zullen rondtoeren en waar de enige woestijn van Europa zich bevindt.