Elzas wijnroute en gastronomie

Route des Vins d’ Alsace (wijnroute)

Wie de Elzas bezoekt kan er niet naast kijken : de wijngaarden op de hellingen, de mooie dorpjes en bordjes met ‘dégustacion’.
Het is echt een vakantiegevoel om te rijden door de mooie natuur, af en toe halt te houden om te genieten en een foto te nemen. We kennen geen stress, geen uurwerk, we laten al het mooie over ons komen : de wijngaarden, de dorpjes met vakwerkhuizen, de bebloemde gevels en ook een stukje cultuur van een burcht of kasteel.

We rijden door een prachtig stukje Frankrijk. Heb je er ook zin in … stap dan in en rij met ons mee …

De Romeinen hadden het al snel door dat de zonnige, door de wind beschutte hellingen, aan de rand van de Vogezen, met hun zand- en kalksteenbodem bijzonder geschikt zijn voor de wijnbouw.

Bij Marlenheim tekenen zich op de flanken van de Vogezen de eerste mozaïekpatronen van de uitgestrekte Elzaswijngaarden zich af. Het is tevens het beginpunt van de Route des Vins d’Alsace, een kronkelige, goed gemarkeerde autoroute waarlangs als een 170 km lang snoer de wijndorpen zich aaneenrijgen.
De wijnroute, van Marlenheim naar Thann, is één van de gastronomische routes van Frankrijk. Je kan op verschillende manieren genieten: van verleden tot heden, wijngaarden, mooie dorpen, oude kastelen, proeverijen in de wijnkelders, goede restaurants, kapelletjes, wijngaardfeesten en abdijen.

Er zijn tegenwoordig ruim 7000 wijnbouwers werkzaam (meestal in familieverband).
Ze verwerken hun oogst coöperatief of produceren en verkopen de wijn zelf in een van de meer dan 100 wijndorpen. Je ziet er de bordjes met opschriften ‘dégustacion’ of ‘vente de vins’. Zelfs de doorgewinterde wijnliefhebber vindt er een veelvoud van wat hij of zij aan proeverijen kan bezoeken.

Bovendien is er meer dan wijn: stads- en dorpsschoon, een lieflijk landschap waar het heerlijk wandelen en fietsen is. Een route waar culinair van meer dan zuurkool genoten kan worden. En een route met een reeks bijzondere attracties die als puzzelstukjes tot uniek cultuurhistorisch erfgoed samenvallen.

Voor wie het culinaire van de Elzas opzoekt ..

Zuurkool blijft het meest typische Elzassergerecht. Vroeger werd het klaargemaakt om ook in de winter groenten te kunnen eten. De naam is afgeleid van het Elzasser woord ‘sürkrutt’. Sur betekent ‘zuur en krutt (uitgesproken als kroet) verwijst naar de kool. De groente wordt gefermenteerd in zout. Deze traditie komt uit Duitsland en dateert al uit het einde van de middeleeuwen..
Zuurkool wordt meestal met fijne vleeswaren en aardappelen geserveerd. De bekendste zuurkoolschotel is die van Straatsburg, bereid met riesling (kleine foto rechts)

2. Baeckeoffe is een andere vermaarde specialiteit uit de Elzas. Dit stoofpotje betekent letterlijk ‘oven van de bakker’. Het is een mengeling van rundvlees, varkensvlees, lamsvlees of ganzenbouten die gemarineerd worden in droge witte wijn (sylvaner of riesling), samen met uien, knoflook en een 'bouquet garni'.
Alles wordt in een römertopf gedaan, tussen twee lagen aardappelen en uien en moet dan nog 2.30 uur sudderen.

In bijna alle winkels vind je deze vuurvaste schotels - waarin ze de gerechten klaar maken!

3. We zagen het overal staan : “goutez nos tartes flambées”
   Flammekueche is een geflambeerde taart op basis van brooddeeg, room, uien en spekreepjes. Deze maaltijd werd vroeger heel dikwijls ’s morgens klaargemaakt met de eerste warmte van de oven.

Volgende komt uit wikipedia :

Een tarte flambée is een gerecht uit de Elzas, de Palts en Baden. De tarte flambée heeft een bodem van dun brooddeeg die met crème fraîche, uien en reepjes spek is belegd.
Afhankelijk van het gebied is de naam van dit gerecht flammekueche (elzassisch), Flammkuchen (Duits) of tarte flambée (Frans). Er zijn vele variaties van het originele recept, zowel wat betreft het deeg als het beleg. In sommige delen van de Elzas wordt de crème fraîche vervangen door Bibbeliskäs (Kwark) of door een mengsel van Bibbeliskäs en crème fraîche. Tot de opkomst van de pizza in de jaren '60 was de tarte flambée een gerecht dat vooral op het platteland werd bereid. Daar werd de tarte flambée vaak gebruikt om de hitte van een houtgestookte oven te testen. Het gerecht ontleent zijn naam aan deze methode van bakken.

En voor wie het zoeter wil houden .. keuze te over: appeltaart, bosbessentaart, kwetsentaart, mirabellentaart ..

Wij kochten heel lekkere mirabellen onderweg.

Kougehopf is een traditionele Elzasser brioche met rozijnen en amandelen (heel dikwijls gegeten bij het ontbijt of bij de namiddagkoffie).

Dan is er nog de kruidkoek met honing, een nog oudere traditie – kaneel, gember, anijs en muskaat brengen dit gebak op smaak.

Maar zoals eerder gezegd wordt er niet alleen wijn gedronken in de Elzas. Aan de rand van de stad Obernai is de brouwerij van Kronenbourg.

Toen wij daar waren was het heel warm en in Frankrijk is een lekker slaatje nooit te versmaden. Als lunch was dit ideaal en het smaakte heerlijk, met een koele Kronenbourg erbij!

In volgend deel rijden we verder langs de wijnroute