Hoe het allemaal begon in 2006.

In vorige deel vertelde ik over ‘Ons jaarlijks weekend Reims en Champagne’. Maar hoe begon dit allemaal ….

Champagnestreek; we denken aan 'bubbels', glooiende hellingen, het rijke verleden en gastvrije wijnbouwers … versmolten tot een waarde die hier bijna vanzelfsprekend lijkt: geluk.

Champagne … een godendrank! Wij hadden het al gedronken, maar alleen op héél speciale gelegenheden en zolang wij het niet zelf hoefden te betalen. Champagne was vroeger niet voor iedereen.

Maar tijden veranderen, we hoorden zoveel  vertellen van mensen die een uitstapje maakten naar de Marne (champagnestreek in Frankrijk). Ze gingen er heen om te proeven bij verschillende bekende champagnehuizen en/of bij plaatselijke boeren. Het waren steeds positieve verhalen : hoe mooi het daar is, hoe leuk de ontmoetingen met de champagneboeren zijn, hoe lekker de champagne smaakt en dat de prijs heel wat lager is dan bij ons in België.

Mijn dochter en haar vriend waren ook geïnteresseerd in een tweedaagse trip naar die Champagnestreek.  Er was niet veel overtuiging nodig om er met z’n vieren een gezellig weekend van te maken.

Het is zover : de auto is geladen, de wegenkaarten zijn geraadpleegd (GPS hadden we nog niet) en daar gaan we … richting Reims (waar we zullen overnachten).

Over de stad Reims zelf vertel ik in één van de volgende delen

We zijn al volledig in the mood als we aankomen in het hotel. Bij de receptie staat een reuzegrote champagnefles.

De naam Piper-Heidsieck klinkt ons bekend in de oren. Dit champagnehuis willen we bezoeken.

We dalen af in de kelder ...

En rijden met een treintje door 'donkere' onderaardse gangen.

Het aantal flessen dat opgestapeld ligt is ontelbaar.

Na ons bezoek gaat de tocht verder langs de wijnvelden.

Alles is zo nieuw voor ons. We komen voorbij grote en kleine champagnehuizen ... bij sommige kunnen we binnengaan én/of proeven.

In een klein dorpje, Chigny-les-Roses, wordt onze aandacht getrokken door een grote champagnefles die aan de muur van een huis hangt. De eigenaar is er druk bezig met het kuisen van de oprit.

Hier stoppen we, misschien kunnen we een glaasje proeven. De eigenaar leidt ons binnen en zijn vrouw ontvangt ons erg vriendelijk. Een 5-tal minuten later komen hun zoon en zijn vrouw, die heel dichtbij wonen, er ook bij.

Dáár is alles begonnen : 'onze vriendschapsband met de boer en zijn familie, onze kennismaking met de champagne én onze jaarlijks weekend naar Reims en omgeving'.

We mogen er champagne proeven. Ik moet eerlijk bekennen dat Rik en ik absoluut geen kenners zijn. Maar de vriend van mijn dochter verzekert dat deze drank de lekkerste is wat hij de voorbije dag gedronken heeft. Ik laat me overtuigen om een paar dozen te kopen.

De familie is fier op hun 'kleine' bedrijf en ze vragen of wij hun kelder willen zien. We krijgen er een prive-rondleiding en worden ingewijd in de manier waarop champagne gemaakt wordt.

In een volgend deel beschrijf ik het volledige proces van champagne maken.

Uiterst links staat de vader en iets verder geeft de zoon uitleg.

Zowel vader als zoon tonen met fierheid hoe ze elke dag hun flessen ¼ draaien, alles manueel. Er wordt een fles naar het licht gehouden en we zien de prop (het bezinksel afgestorven gist).

Het laatste stuk van hun kelder werd gegraven in 1980, toevallig het jaar waarin mijn dochter geboren is. Hier willen we een foto van hebben! Jammer genoeg zijn de foto is niet erg duidelijk (het is al zoveel jaren geleden en met een oud fototoestel)

We beleven er een prachtige namiddag. De gastvrijheid van die mensen is zo groot. Ik kan het gewoon als volgt samenvatten: er is meteen een 'klik' tussen ons. Met de vaste belofte om het volgend jaar terug te komen, nemen we afscheid van onze Franse vrienden.

Onze laatste avond, in Reims, hebben we nog een glas gedronken als afsluiter van dit mooi weekend.