Twee buitenwijken van Praag

De twee, minder bezochte, oostelijke buitenwijken Vinohrady en Žižkov zijn fascinerend en een wereld van verschil met het door gotiek en barok gedomineerde stadscentrum. Qua sfeer zijn ze heel verschillend: van een immigranten- een artistiekerig-chique wijk tot een arbeiderswijk.

Deze buitenwijken vormen een van de meest afwisselende delen van de stad, van elegante ‘fin de siècle’ appartementen tot buurtcafés en van klimplanten begroeide begraafplaatsen tot het indrukwekkend ‘Nationaal Monument’.

De wijken zijn niet erg toeristisch en nochtans bevinden zich hier twee van de indrukwekkendste monumenten van de stad: Het Nationaal Monument, met het grote beeld van Jan Žižka, en de Žižkov-televisietoren.

Het is onze laatste dag in Praag. We willen nog eens de sfeer opsnuiven van deze, minder bezochte, wijken van de stad.

Het is ‘te’ ver om er heen te wandelen .. we maken daarom gebruik van de metro.

De wijk Žižkov

Op de top van de Žižkov, oorspronkelijk Vitkov, werd in 1420 de belegering van het Hussitische Praag doorbroken en het enorm, honderdduizend man tellend leger van koning Zikmund van Luxemburg raakte in paniek en vluchtte. Aan deze triomf tijdens de hussitische oorlogen wordt herinnerd door het monument van de nationale bevrijding op Vitkov.

De heroïsche Jan Žižka naar wie in 1877 de wijk Žižkov werd genoemd, had een grote militaire ervaring, waaronder de deelname aan de Slag bij Azincourt (1415) aan de zijde van de Engelsen. Hij was de gekozen leider van de volksbeweging na de opstand van de hussieten op 30 juli 1419. Nadat hij het leger van keizer Sigismund had verslagen en Praag na de slag op de Vítkov (de latere Žižkov) in 1421 had ingenomen, liet hij het fort Tábor bouwen, waaraan de Taborieten hun naam ontleenden. Hoewel hij in de strijd beide ogen verloor, bleef Žižka vechten voor godsdienstvrijheid voor de hussieten.

Het Nationaal monument

Tussen 1931-1941 creëerde Bohumil Kafka voor Vitkov het monumentale bronzen beeldengroep van Jan Žižka, de glorieuze legerleider der hussieten.

Het Národni památnik (Nationaal monument) is een gigantische granieten kubus, waarin zich het graf van de onbekende soldaat bevindt. Ervoor staat een van de grootste ruiterstandbeelden ter wereld, het monument voor de hussietenleider Jan Žižka.Het is het grote standbeeld is 9 m hoog, zonder voetstuk en een gewicht van 16,5 ton. Hoog te paard kijkt Žižka z Trocnova, de hussietenleider met oogkleppen, van het bolwerk naar beneden.

Het nationaal monument werd onder het communistische regime omgevormd tot een graf voor de onbekende soldaat en een mausoleum voor communistische leiders. Hierdoor kreeg het een aantal prachtige bronzen reliëfs met heroïsche revolutionairen en arbeiders. Het mausoleum is nu niet langer open voor het publiek.

Het complex ademt veronachtzaming en er zijn maar weinig plekken in Praag waar de geest van het communistische tijdperk nog zo nadrukkelijk rondwaart.

afb. : http://www.praag-nu.nl/geschiedenis/16132-jan-zizka-ruiterstandbeeld-praag.html

De wijk Žižkov, wordt hier en daar ontsierd door vervallen appartementsblokken. De aangrenzende arbeiderswijk met huizen uit de tijd van de grote economische bloei was ooit een broeinest van gezagsondermijners, maar is ook beroemd om zijn enorme aantal cafés (meer dan in andere wijken van Praag). Ze zijn niet allemaal even uitnodigend. In de biercafés zit in de sigarettenwalm  en stevig drinkende het hardste geslacht Pragenaars : de Žižkovák.

Muzeum odboje a armàdy (legermuseum)

Behalve het nationaal monument - dat herinnert aan de Hussitische overwinning en aan de roem van het Tsjechoslowaakse leger in de Eerste Wereldoorlog – is hier ook het gebouw van het tegenwoordige Museum van het Leger en Verzet.

Binnen in het legermuseum wordt het verhaal van het Tsjechoslowaakse leger verteld, van de oprichting in 1918 tot de Tweede wereldoorlog.

We maken een wandeling door het park op de heuvel. Het is er heel aangenaam en het uitzicht vanaf de top is prachtig.

De wijk Vinohrady

De wijk Vinohrady heeft zijn naam te danken aan de wijngaarden die hier ooit gedijden. Nu is dit een aangenaam en levendig gebied, vol met jonge Tsjechen die de ‘fin de siècle’ appartementsblokken bevolken waaruit de wijk grotendeels is opgebouwd.

Nejsvětějšího Srdce Páně (Heilig Hartkerk)

Dichtbij het metrostation staat het apartste modernistische bouwwerk van Praag : de Heilig Hartkerk.

volgens wikipedia :

De rooms-katholieke kerk van het Heilig Hart van Jezus staat aan de Praagse plein George van Poděbrad in de wijk Vinohrady . Het is een monumentaal modern gebouw van de beroemde Sloveense architect Josip Plecnik , die werd gebouwd tussen 1928 tot 1932 in de vorm van het metselwerk.

De kerk heeft een groot hoofdvak toren met zes klokken en grote ronde klok, die een hoogte van 42 meter bereikt. In de kelder is een grote kapel met een tongewelf.

In 2010 werd de kerk geklasseerd als nationaal cultureel erfgoed. Het gebouw is gelegen in de stad centrum Vinohrady, Zizkov, Vršovice

Op de achtergrond zie je reeds de televisietoren

Televizní vysílač Praha (Praagse televisietoren)

In het Mahlerovy sady (Mahlerpark) staat de Praagse televisietoren die de ganse wijk en een groot deel van de stad domineert. De 216 m hoge toren heeft een moderne (bijna futuristische) uitstraling en bestaat uit drie aparte, met elkaar verbonden torens. Het bouwwerk is geïnspireerd op een vergelijkbare toren in Berlijn. De toren werd op de plek van een oude Joodse begraafplaats (1786-1890) geplaatst.

De bouw begon in 1985 en pas in 1991, na de val van het communistische regime, werd de laatste hand aan de toren gelegd (hoewel de toren ervoor al gebruikt zou zijn om westerse uitzendingen te storen). Vanaf dat moment kruipen er mutantenbaby’s langs de toren omhoog

Er gaat een lift naar het 93 m hoge uitkijkplatform. Van hieruit hebben we een prachtig uitzicht over de hele stad.

We zijn blij dat we dit deel van Praag nog ontdekt hebben. Maar de tijd dringt en we nemen de metro terug naar het centrum van de stad.

Onze valiezen zijn gepakt en vooraleer we vertrekken naar de luchthaven is er nog tijd voor een afscheidswandeling langs de Moldau en de Karelsbrug.

Een laatste terrasje en nog een laatste souvenir meenemen naar huis.

We verlaten Praag maar de mooie herinneringen blijven in ons geheugen gegrift.