Friesland - Harlingen

Harlingen : historische havenstad

We zijn aangekomen in Friesland, meer bepaald in Harlingen. Hier verblijven we 4 nachten en van hieruit kunnen we veel uitstappen maken!

Het hotel, een vroeger pakhuis, is heel gezellig ingericht. We hadden zelfs een kleine kitchenette.

Harlingen is dank zij haar roemrijk verleden en de ligging aan de Waddenzee een toplocatie voor een kort of lang verblijf. Deze enige zeehavenstad van Friesland, bezit dankzij de economische stagnatie in de 18de en 19de eeuw meer dan 500 monumenten zoals kerken, het stadhuis, patriciërshuizen, zeemanswoningen, pakhuizen, sluizen, bruggen en het Hannemahuis. Harlingen heeft de bezoeker veel variatie te bieden: van watersport tot kunst en cultuur.

Rond het oude centrum zijn sfeervolle singels en restanten van de oude vestingwallen.

In gemeentemuseum, het Hannemahuis, met een historische collectie, is een kamer gewijd aan de Harlinger schrijver Simon Vestdijk. In dit Hannemahuis, het woonhuis van de koopmansfamilie Hannema, loopt de maritieme geschiedenis van Harlingen als een rode draad door het museum.

Dichtbij het museum staat het bronzen beeld van Anton Wachter : een persoon die voorkomt in de acht romans van Simon Vestdijk.

Wij wandelen door de Voorstraat met zijn lindenbomen. Het is een winkelstraat waar het gezellig druk is. We kunnen er ook genieten in een van de vele restaurants en cafés of zomers uitrusten op een terrasje.

In de historische binnenstad van Harlingen, begrensd door de Noorderhaven en Zuiderhaven waar nog steeds eb en vloed heersen, gaan wonen en werken al eeuwen samen.

Aan de belangrijkste straten staan woningen van reders en kapiteins, in stegen en straatjes daartussen de huisjes van schepelingen en handwerkslieden. In het woonhuis bevond zich ook dikwijls de nering, kroeg en werkplaats.

We stappen langs Noorderhaven, de huidige jachthaven. Hier staan de woningen van scheepsofficieren, loodsen en statige huizen van kapiteins en reders.

De laatsten lieten naast hun huizen pakhuizen bouwen met verre namen als Polen, Rusland, Sumatra en Brittania.

We bewonderen de gebouwen aan Zoutsloot en de Noorderhaven. Ze zijn fraai gerestaureerd. Het stadhuis is het mooiste monument aan de Noorderhaven. Het werd in 1733 gebouwd door Jacob Morel. de gevel wordt bekroond met een beeld van St-Michaël (St. Joris) met de draak.

Het torentje dat je ziet op de vorige foto is van de achtervleugel van het stadhuis. Dat komt uit in een andere straat, nl winkelstraat (Voorstraat).

De toren van het stadhuis, in de 'Voorstraat'

Middeleeuws ambacht in ere hersteld

Reeds in de vroege middeleeuwen werd in Nederland keramiek gemaakt. Vooral in Friesland, langs de voormalige Zuiderzee en Middelzee maakten vele kleine kleibakkers uit de Friese zeeklei eenvoudig gedecoreerde tegels en aardewerk. In Harlingen begon omstreeks 1600 een aantal ambachtslieden met de productie van tinglazuur tegels en aardewerk. Eén van de bekendste  was Simon Toenis van der Pijpe, die er met de andere Harlinger tegelbakkers voor zorgde, dat vanaf 1600 vele miljoenen Harlinger tegels overal in de wereld werden toegepast. een groot deel daarvan bevindt zich nog in oude paleizen , kastelen, villa’s en musea over de geel wereld.

Nu nog worden diezelfde tegels in Harlingen gemaakt. Het Harlinger Aardewerk museum biedt een aardig overzicht van het Harlings kerfsnedeaardewerk.

Wie in kunst en antiek geïnteresseerd is, kan ook eens moeten binnenlopen bij de galeries en de antiekwinkeltjes in het centrum van de stad.

Harlingen is ook een plaats om lekker uit te waaien. De stad ademt de sfeer van een zeehaven. Een wandeling over de waddenpromenade met een blik vanaf het uitkijkplatform bij de verkeerstoren op de bewegingen in de havens verveelt nooit.

Een wandel-of fietstocht door de havens doet verlangen naar verre oorden en het zeemansbestaan. En bij een wandeling op de zuiderpier ben je al bijna echt op zee. In de Oude voorhaven, Willemshaven en Zuiderhaven vinden talloze fraai gerestaureerde tjalken en klippers een ligplaats. Nu dienen deze schepen als charterschepen en bieden zij toeristen een avontuurlijke en toch ontspannen vakantie op het water. Watersporters waarderen Harlingen als uitvalsbasis voor vaartochten op het Wad, de Noordzee en het IJsselmeer.

Langs de promenade kunnen we wandelen tot aan de veerdienst met de Waddeneilanden Vlieland en Terschelling.

De stad en de zee laten zich het best overzien vanaf het uitkijkplatform aan de zeepromenade. Het opvallende voormalige Kantongerecht aan het havenplein is in 1884 gebouwd.

Iets verder, op de Grote Bredeplaats staat het monument van Tjerk Hiddesz de Vries (1622-1666) , de luitenant-generaal der Friese Admiraliteit.

De witte vuurtoren (uit 1921) doofde in 1988 het licht.

Harlingers krijgen wel eens de bijnaam van Tobbedansers. Hoe ze hieraan komen ...?

In Harlingen waren in de 17de eeuw weverijen waar een bijzondere soort linnen stof werd vervaardigd: wit, met lichtblauwe ruitjes in verschillende tekening. Deze kledingstof had een zeer goede naam, vanwege haar deugdelijkheid, sterkte en fraaie  voorkomen. Ze werd vooral voor vrouwenschorten en voorschoten gebruikt en staat bekend als ‘Harlinger bont’.

Het maken van Harlinger bont gebeurde door wevers en ververs in het klein, bij wijze van handwerk, in het eigen woonhuis. Als het linnen garen blauwgeverfd moest worden, moest het goed uitgespoeld worden in schoon water voordat het geweven werd. Dat uitspoelen gebeurde in grote kuipen, met blote voeten trappelden de ververs het textiel totdat het spoelwater helder en ongekleurd afliep en het garen niet meer afgaf. Vandaar de bijnaam ‘Tobbedansers’

’t Herenlogement is een oud rustiek hotel daterend uit omstreeks 1750 en is een van de vele monumenten die Harlingen rijk is. Het is een hotel met geschiedenis. In 1823 overnachtte de schrijver Jacob van Lennep in dit logement.

Nog een paar sfeerbeelden van Harlingen