Tweede deel van Vigelandpark

In vorig deel waren we reeds in het zó bekende Vigelandpark. Na het wandelen op de brug met 58 met bronzen beelden, gaan we in dit deel verder in het park. Er staat ons nog zoveel moois te wachten.

De fontein.

We zijn in het oudste gedeelte van het park. Zoals verteld in vorig deel 'het leven van de kunstenaar heeft zijn eindelijke vorm gekregen... 'Het begon allemaal met een fontein met beelden'.

Het grote aantal beelden valt veel meer op dan het water dat naar beneden valt van de schaal, die op het voetstuk van de middengroep staat. De zes dragende reuzen kunnen gezien worden als de mens, strevende met de zware lasten van het leven. Ze zijn van verschillende leeftijd en de mate van inspanning verschilt van figuur tot figuur. De groep beelden is ontworpen in 1909, met enige latere veranderingen.

De boom is het gebruikelijke symbool voor nieuwe generaties en het eeuwig leven in de mythologie en de religie. Ze zijn verzameld in afdelingen van 5 beelden, verdeeld over de vier hoeken van het bassin en naar de verschillende stadia in het leven van de mens : de kinderjaren, de jeugd, de volwassenheid en de ouderdom.

Het idee van de verschillende stadia van het leven en de eeuwig kringloop is herhaald in de 60 bronzen reliëfs die langs het bassin staan. De overgang van de dood naar het nieuwe leven is nog duidelijker voorgesteld doordat de doodmotieven worden gevolgd door een klein kind dat op de schedel van een voorhistorisch dier is geplaatst;  vanuit het vergane stijgt weer nieuw leven op.

De groepen in brons op de kant van het bassin stellen een combinatie van mensen en bomen voor.

In de eerste groep zien we een zwerm kleine kinderen tussen de takken. Vigeland noemde zulke fantasiekinderen voor "genieën", wat hier een beeld is van ontsproten vruchtbaarheid.

In de volgende groep zit een luisterende jongen in de boom, volgens Vigeland een zelfportret van hem als 12-jarige. Jongens worden voorgesteld als actief klimmende in de boom, terwijl de meisjes een meer passieve houding aannemen en staan te praten. Een jong meisje stort tussen het gewas van de boom door naar beneden. Bij de overgang van de kinderjaren naar de jeugd kan zij gezien worden als een representant voor de puberteit.

De beeldengroepen die de jeugd typeren worden geflankeerd door een dromende vrouw en een dromende man. Hier tussenin staan 3 beeldengroepen die de verschillende fases in de liefde tussen man en vrouw weerspiegelen.

In de derde hoek worden meer conflictgevoelige situaties weergegeven, o.a. een man en een vrouw die met de hoofden naar beneden door het gewas van de boom naar beneden vallen, aan elkaar vastgebonden door een wirwar van gekronkelde takken. Met de kleine zuigeling die alleen in de boom zit, wordt een nieuwe generatie in de kringloop van het leven geïntroduceerd.

In de vierde hoek zijn kinderen effectvol met de oudsten van de familie samen gezet, en in de laatste groep van deze hoek is, met het skelet in de takken, de dood gerepresenteerd.

En met dit fontein familie-reliëf wordt de dood gepresenteerd.

De doolhof

De omgeving rond de fontein dekt 1800 m² en is gelegd in mozaïek van zwart en wit graniet dat meteen een doolhof vormt. Het geometrische patroon bestaat uit 16 verschillende cirkelvormige velden in vierkanten ingetekend.

'De weg' is ongeveer 3000 meter lang en, in tegenstelling tot de meeste doolhoven heeft deze een in-en uitgang. Waarschijnlijk heeft Vigeland de doolhof niet alleen gezien als versiering rond de fontein.

De doolhof kan opgevat worden als een reis door het leven met al zijn doodlopende wegen en hoeken, wellicht ook als een weg waar de richting is gegeven zonder deze te kunnen veranderen.

De laatste foto's + uitleg van ons bezoek aan het Vigelandpark deel ik met jullie in een derde deel.