De Ben Erza Synagoge

We bevinden ons nog steeds in de vesting van het vroegere Babylon, het oudste deel van de stad.

We lopen door de smalle steegjes en Tari loodst ons binnen in de Ben Ezra synagoge.

Dit is de oudste synagoge van de veertien in Egypte. Oorspronkelijk was het een kerk die door de Kopten in de 4de eeuw werd gebouwd. In het jaar 882 werd ze verkocht aan de Joden omdat men de - toen verschuldigde - belastingen niet konden betalen. In 1890 viel het dak naar beneden en men ontdekte dat in een geheime opbergplaats een schat van heilige Hebreeuwse geschriften ondergebracht – duizenden manuscripten, waaronder de Genesis. Het grootse gedeelte ervan verhuisde in 1894 naar de Cambridge universiteit in Engeland. Ben Ezra was de eerste rabbijn van Caïro die de synagoge (in de 12de eeuw) liet restaureren.

Deze plaats is voor de joden in Egypte altijd een heilige plaats geweest. Volgens hen staat de synagoge op de plaats waar Mozes als baby gevonden werd in zijn rieten mandje. Hij werd bij de farao opgevoed. De joden beweren dat de profeet Jeremiah onder de synagoge zou begraven liggen.

De kleine joodse gemeenschap speelde vroeger een belangrijke rol in Egypte, maar is door de eeuwen heen geslonken. In de 19e eeuw waren er naar schatting 5000 joden in heel Egypte, waarvan het merendeel in Cairo woonde. In de jaren ’60 van de 20ste eeuw leefden er nog slechts 2600 joden in het hele land en tegenwoordig is het aantal bijna op één hand te tellen.

Tari vertelt over de invloed van de islamitische en koptische kunst aan de preekstoel, de arabesken in hout en de marmeren tafel waarop de Thora rollen geplaatst werden.

Jammer, we mogen geen foto’s nemen of filmen in deze synagoge. Vandaar dat de foto's van het interieur komen via google.

Van Tari weten we ook dat een van de laatste bekende bezoekers aan de synagoge, Hilary Clinton en haar dochter Chelsea waren, in 1999 tijdens hun reis in Egypte

We verlaten het ‘oude Caïro’ en rijden richting hotel.  Het hotel ‘Sofitel le Sphinx’ ligt een stuk buiten het centrum, dicht bij de pyramiden van Gizeh.

De twee onderstaande foto's zijn genomen vanuit het hotelraam.

Tari neemt afscheid en zal ons morgen om 8u al weer opwachten in het salon van het hotel. We gaan op verkenning in het hotel en staan opnieuw verwonderd. We hebben een héél mooie kamer en zelfs een zithoek apart. De badkamer is voorzien van douche én bad. Het contrast met hetgeen we zagen in de straten van Caïro doet mijn hart wat krimpen. 

Na een drukke dag genieten we van een verkwikkend bad. En dan gaan we op zoek naar de plaats voor het avondmaal. Wat een luxe: we kunnen kiezen tussen de buffetvorm, een Italiaans restaurant, een kleinere snack ofwel iets gaan eten buiten het hotel.  Dat laatste zien we helemaal niet zitten. We opteren voor de Italiaan en genieten van een lekkere pasta en een goed flesje Italiaanse wijn.

Na het eten, verkennen we het indrukwekkend grote hotel. Er staan veel mooie meubelen en beelden.

Hoe is het mogelijk dat in het centrum van Caïro, een van de vuilste steden van de wereld, waar we zagen hoe mensen op straat leven en slapen .. dat hier zo'n grootse hotels zijn voor de toeristen?

En wij zullen hier enkele dagen verblijven. Ja ... ik voelde me beschaamd en wat schuldig bij het zien van zoveel luxe in. Buiten valt het leven nooit stil en hier mogen wij in een oase van rust vertoeven.

Als ik dat 's anderendaags vertel aan Tari glimlacht ze: 'Bijna alle hotels hier in de omgeving zijn zo mooi. Voel je niet schuldig, toeristen moeten blijven komen. Zij houden onze economie draaiend. Heel veel Egyptenaren vinden jobs in deze hotels."

Wij zijn moe na deze drukke dag, maar voor het inslapen denk ik nog even aan al die mensen die deze nacht op straat slapen …

Morgen gaan we naar het Egyptisch museum.