Moustiers-Sainte-Marie

We hebben de vorige nacht prima geslapen en zijn klaar voor de eerste uitstap in het Parc Naturel Régional du Verdon.

Het in 1997 tot regionaal park uitgeroepen natuurlandschap is uniek voor Europa. Hier wordt de flora en fauna beschermd. Het Parc Naturel dankt zijn naam aan 170m lange rivier de Verdon, die aan de voet van steile en ruige kalksteenrotsen van 250 tot 700 m hoogte stroomt. Het natuurverschijnsel, genaamd Gorges du Verdon, ligt tussen de stadjes Castellane en Moustiers-Sainte-Marie.

Vooraleer we de Gorges (de Canyon) inrijden houden we onze eerste stop in Moustiers-Sainte-Marie. Dit dorpje is gelegen in een diepe bergkloof in het westen van de canyon. Het is een 15de-eeuwse nederzetting bekend om haar aardewerk.

We zien al van ver hoe het dorpje weggedoken ligt tegen de helling, omgeven door grillige rotswanden.

Meerdere opgegraven voorwerpen duiden erop dat dit gebied al bewoond was in de prehistorie. Er leefden in de omgeving Ligurische stammen, die verschillende versterkte dorpjes bouwden.

Het dorpje Moustiers-Sainte-Marie zelf vindt haar oorsprong in de 5de eeuw na Christus. De monniken van Lerins (in de buurt van Cannes) trokken de heuvels in en vestigden zich hier in 443, in de nabijgelegen grotten. In de 6de eeuw na Chr. stichtten zij een klooster, er werden verschillende woningen errond gebouwd en het dorpje Moustiers-Sainte-Marie ontstond. De monniken hadden oog voor esthetiek, de stad leefde van leerlooierij en aardewerk. Toen in de 10de en 11de eeuw de Provence geteisterd werd door de invallen van de Moren, vluchtten de inwoners van Moustiers in de nabijgelegen grotten. Maar het dorp kende daarna een periode van bloei en groeide in omvang. In 1348 maakte de pest veel slachtoffers onder de inwoners, maar ook deze zwarte bladzijde werd omgedraaid en Moustiers-Sainte-Marie, groeide uit tot het bijzonder leuke dorpje dat we nu bezoeken.

In het hoogseizoen barst Moustiers haast uit zijn voegen van de drukte. Dankzij haar bijzondere ligging, en haar prachtige oude straatjes en steegjes weten de toeristen, ieder jaar weer, dit schattige dorpje te vinden. Het is ook een perfecte uitvalbasis voor een vakantie in deze regio en dan vooral de Gorges du Verdon en het meer 'Lac Sainte-Croix' te zien. Wij hebben geluk, het is pas half mei en het valt erg mee wat betreft toerisme. We kunnen volop genieten van de rust en sfeer in dit mooie dorp.

Op de wekelijkse markt, maar ook in de winkeltjes ben je aan het juiste adres voor allerlei regionale producten en lekkernijen.

Overal duiken de lavendelzakjes, lavendelknuffels, lavendelzeepjes en -oliën op ...

Maar Moustiers-Sainte-Marie is héél erg bekend om zijn faience-tegeltjes!

Hoewel het lijkt alsof de faience onlosmakelijk verbonden is met dit plaatsje, waren het enkele enthousiastelingen die in 1927 de ovens opnieuw opstookten. Ze waren gedoofd nadat de laatste pottenbakker in 1874 de sleutel had omgedraaid. Sindsdien wijdt men zich volop aan de verfijnde schilderkunst met ornamenten en figuren in wit tintglazuur dat voor het bakken op het aardewerk is aangebracht.

Moustiers is beroemd om zijn faiences in zachte groene, gele en blauwe tinten, die in de 17de eeuw de tafels van de Franse adel sierden. Het door Provence opgericht museum toont representatieve stukken van de grote dynastieën in deze tak van kunstnijverheid. In het Musée de la Faience is de originele Moustierskeramiek te bewonderen.

In vele winkels en ateliers zijn massaal geproduceerde of getrouwe replica’s te koop.

Tja, sommige plaatsjes hebben ook alles: een grootse natuur, een schattig dorpje met kunstnijverheid en goede restaurants.

Wel, de 650 inwoners van Moustiers boffen maar in hun dorpje dat weggedoken ligt aan de voet van een grote rots met bergbeek.

Het wordt erkend als 'un des plus beaux villages de France'.

Dit fotogenieke plaatsje met zijn oude huizen en smalle straatjes doet ons vol verwondering staan: de lavendelgeur die we overal tegenkomen, de pittoreske pleintjes en steegjes, de terrasjes onder platanen, de huizen bedekt met terracotta dakpannen … kan het Provençaalser?

In het hart van dit dorp staat een romaanse dorpskerk met een opvallende, met pilasters verfraaide toren. De klokkentoren van de Église Notre-Dame-de-l’Assomption is een prachtig voorbeeld van de Lombardisch-romaanse bouwstijl. De kerk stamt uit de twaalfde eeuw.

Bijzonder is onder meer het altaar, met als onderstel een sarcofaag uit de vierde eeuw, met een afbeelding van de doortocht van de Israëlieten door de Rode Zee.

Een wild bergriviertje loopt dwars door het betoverende stadje. De huizen lijken hier wel tegen de steile hellingen omhoog te klauteren.

Via ezelsruggen, zo noemt men hier de gewelfde bruggen, steken we hier de rivier over.

Achter dit schilderachtige dorpje, is er een steil pad dat omhoog slingert. Er is een trap uitgehouwen zodat men boven op het plateau kan klimmen.

Je hebt ongeveer 15-20 minuten nodig om bij 12de eeuwse bedevaartkapel Notre-Dame de Beauvoir te komen.

De kapel is van oorsprong romaans, maar werd in de 16de eeuw uitgebreid in laatgotischestijl.

Van hier boven is het uitzicht op het dorpje en zijn omgeving heel mooi.

We zien ook het meer 'Lac de Ste-Croix'  (een van de volgende bezoeken).

Boven de kapel, tussen twee rotstoppen van het stadje, hangt een raadselachtige, 227 m lange, vergulde ketting met een gouden vijfpuntige ster.

Volgens de legende gaat het om een offergeschenk voor Maria. Het zou in de 13de eeuw opgehangen zijn door een kruisridder uit de adellijke familie Blacas, als dank voor zijn bevrijding en behouden thuiskomst na de zevende kruistocht. Tijdens zijn gevangenschap door de Arabieren had hij de belofte gemaakt aan Maria om een monument op te richten als hij ooit zou terugkeren.

Het origineel dateert wel uit de 13de eeuw maar de ketting werd in 1957 vervangen.

Héél hoog in de lucht kwam toevallig een vliegtuig voorbij :-)

Het lijkt een mooi verhaal en we zijn wel geneigd het zomaar te geloven. Maar we vragen ons wel af hoe hij dat gedaan heeft, die ster hangt best hoog!

Er doen nog andere versies de ronde zoals: de ster werd opgehangen ter nagedachtenis aan twee geliefden van vijandige families, die hier vanwege hun liefde een einde aan hun leven gemaakt zouden hebben. Hoe dan ook, er zijn vele versies maar het mysterie over de oorsprong en betekenis van de ster boven Moustiers blijft bestaan. De Zuid-Franse auteur

Jean Giono was de eerste die het dorp vergeleek met een 'Provençaalse kerststal', compleet met een kerstster boven het dorp.

Hoe het ook is, eeuwen later is het dorp qua uiterlijk weinig veranderd ten opzichte van vroegere tijden. Het wordt in tweeën gesneden door een nauwe kloof met een stroompje, afkomstig uit een bron in de heuvels achter het dorp.

We dalen weer af en genieten van een heerlijke Provençaalse maaltijd, een koele roséwijn en een ijsje met lavendelsmaak.