Balapitiya, boottochtje door de lagune

Op de weg van Galle naar Colombo komen we door het vissersdorp Balapitiya.

Het is een vrij onbelangrijk plaatsje, maar de locatie van een rivier maakt het tot een mooie bestemming. Hier mondt de idyllische Madu-rivier in de zee uit.

Even daarvoor heeft de rivier zich verbreed tot een fascinerend merengebied. Het Madu River-gebied bestaat uit moerassen bedekt met mangrovebossen en meer dan 30 eilandjes.

De Madu-rivier is zeer rijk aan biodiversiteit. Hij loopt door het vissersdorp en opent zich in de grote Madu-lagune op weg naar de Indische Oceaan.

In 2003 werd ongeveer 915 ha als zogenaamd Ramsargebied aangewezen, een wetland van internationaal belang die een belangrijke habitat vormt voor planten en dieren.

We varen door een stukje van dit prachtig mangrovegebied, de Madu Ganga Wetlands. De Internationale Unie voor het Behoud van de Natuur heeft vastgesteld dat de bio-diversiteit bestaat uit meer dan 300 plantensoorten, 240 soorten gewervelde dieren en meer dan 100 vogelsoorten.

We genieten van dit indrukwekkende natuurgebied. Bij de mangroves zien we, na goed kijken, een varaan (of is het een krokodil?) liggen.

De rivier staat in open verbinding met de zee, die hier heel dichtbij is. Zo kan het gebeuren dat als men geluk heeft, mooie blauw gekleurde kwallen in het water ziet zweven (wij hebben er geen gezien).

We varen langs twee zeer lage bruggen en komen in een gebied met eilandjes en open stukken water, waar de vissers hun netten hebben uitgezet.

Er is een (voorlopige) versperring geplaatst om de dieren (vooral vissen) en de natuur te beschermen tegen 'teveel' toeristen.

Hoog in de bomen zitten grote vleermuizen. Op de takken zien we verschillende vogels. Ze verwennen ons met hun prachtige melodieën.

Visarenden cirkelen hoog in de lucht, spiedend naar hun prooi in het water.

Op sommige van de eilanden wonen naast de lokale vissers, die hun fuiken in de rivier plaatsen, ook verbouwers van de kaneelbomen. Een oudere man demonstreert hoe de kaneelstokjes gemaakt worden. Een tak van de kaneelboom wordt ontdaan van zijscheuten en blaadjes. Vervolgens wordt de buitenste bast eraf geschrapt en dan gaat hij met een koperen staaf over de schone tak. Hierdoor laat de bovenste laag makkelijk los. Met een scherp mesje schilt hij nu stukken af en legt deze dakpansgewijs over elkaar. Dan is de kaneel klaar om te drogen; dit duurt een paar dagen.

De grote groei van mangrovebomen heeft een keten van ecologisch voordeel veroorzaakt en de door de bomen beschermde grond is zeer vruchtbaar. Dit heeft geleid tot een rijke groei van andere wetlandplanten.

De grote groei van mangrovebomen heeft een keten van ecologisch voordeel veroorzaakt en de door de bomen beschermde grond is zeer vruchtbaar. Dit heeft geleid tot een rijke groei van andere wetlandplanten.

De regio is nog steeds een schatkamer voor biologen en ecologen. Er zijn nog veel onontdekte soorten in de onbereikbare diepten van de mangrovebossen. De planten hebben op hun beurt weer een groot aantal dieren in het wild, geholpen om te leven.

Het is interessant om op te merken dat mangroven een grote rol spelen bij het voorkomen van erosie. De waarde van de mangroven werd begrepen in december 2004, tijdens de verwoestende tsunami, toen het bos fungeerde als een natuurlijke barrière die de regio beschermde.

Midden op een ander eilandje zien we een kleine tempel en een klooster staan.

De kloostergemeenschap bestaat uit een oudere monnik en een handjevol jongens. De oudere jongens gaan naar een kloosterschool.

De 11-12 jarigen zijn elke dag op het eilandje en leven er sober. Een jongen van amper 12 woont hier al 3 jaar als monnik.

Volgend én laatste deel is een afsluiter van een mooi en veelzijdig eiland Sri Lanka